Meerdere dagen later sta je nog steeds voor de spiegel (not the shattered one). je bekijkt jezelf met een open blik. Het is mooi .. het past bij je .. je voelt het constant trekken.
Niets of niemand die weet wat er precies in je hoofd omgaat .. wanneer je met je zachte vingertoppen over de krassen wrijft - zoals een blinde braille leest. je leest net zoals Ik het zou doen .. minuten lang .. onderzoekend.
Het gevoel van een trotse slavin - een slavin die het ultieme heeft doorstaan voor het oog van haar Meester.
En Ik zag dat het goed zat.
Dryade
Geen opmerkingen:
Een reactie posten