donderdag 22 december 2011

dinsdag 20 december 2011

Passioneel zoenen

Passioneel zoenen kan me nog steeds van mijn stuk brengen .. dat werd onlangs nog maar eens bewezen.

Tongen die elkaar gretig vinden en verstrengelen tot één harmonieus geheel. Handen die ondertussen een rug strelen, op zoek gaan naar naakte huid …. of gewoonweg haar haren vastgrijpen in een forse greep, terwijl de andere hand haar keel omsluit.

In mijn ogen is het zelfs een kunst .. om geil te zoenen. Je moet beiden heel gedreven zijn ... houden van een het brengen van een zekere passionele hartstocht in een kus .. en over een zekere (laten we het techniek noemen) techniek beschikken. Het is niet zomaar je tong diep bij de ander binnen duwen .. neen verre van zelfs. Het is iets geven .. wat leidt to harmonie.

Het zoeken naar de woorden om het te omschrijven maakt me alweer lekker geil. Ik zie de beelden weer aan me voorbij komen .. zoenen in de regen .. zonder ook maar één sconde erover na te denken .. zonder je zorgen te maken dat je pokkenat wordt (sorry voor woordgebruik ;) ). Zo hoort het te zijn .. elke dag opnieuw. Je leven lang .. tot in eeuwigheid.

Ik wil meer .. meer .. meer.

maandag 19 december 2011

sayuri

Ik geloofde reeds langer niet meer in de Sint - maar .. heb ik me vergist?
Precies op zijn verjaardag .. bezorgde hij mij de bevestiging dat selena mijn Meesterschap zou aanvaarden en verder door het leven zou gaan als mijn slavin sayuri.

sayuri .. dat "kleine lelie" betekent .. zal me gehoorzamen en dienen.
sayuri, Ik wens je zeer veel succes onder mijn hoede .. en vooral vele heerlijke momenten. Dat ze jouw verlangens en wildste dromen mogen overstijgen. Ik ben trots om jouw onder mijn hoede te mogen nemen.



donderdag 15 december 2011

Winterochtend : Herman de Coninck

Prachtig gedicht .. me toegereikt door een hele lieve vriendin ....
Thanks lieverd.


Winterochtend

Ik hou van ochtendlijk vrijen
vòòr alles weer moet
nog even mògen. En nadien buik aan rug
nog wat tegen elkaar aanliggen in de klaarte
van net-klaargekomen zijn.

Buiten ligt alles helder vastgevroren
een klare vriesochtend is altijd klaarder
dan een klare zomerochtend, ongeveer zoals
helderheid in een zwart-witfilm
helderder is dan in kleuren
Alles is zichtbaar. De naakte feiten
hebben kou.

Maar wij niet. Na de liefde buiten komen
is zoiets als van de sauna
in ijskoud water springen: je voelt het
nauwelijks. Je voelt het net genoeg
om je ijzersterk te weten.

Herman de Coninck

dinsdag 29 november 2011

Masturbate






Met dit gedicht wil ik even mijn idee wat kracht bij zetten ..








Er is niets zo mooi als toekijken - ...




Het lichaam etaleert zich zo mooi - je gezicht en blik veranderen naarmate de tijd verstrijkt, naarmate je dichter bij dat hoogtepunt komt.








Ik zeg je heel duidelijk : ik beveel het je te doen - ik kijk toe - het licht gaat niet uit - ik geniet van wat ik zie.

vrijdag 18 november 2011

Geruchtenmolen


Een dove heeft gehoord hoe een
stomme heeft verteld, dat een blinde heeft gezien hoe een lamme opeens weer kon
lopen.

Dat ligt er natuurlijk wel heel dik boven op. Maar is het ook niet vaak een lachertje hoe veel geruchten in de wereld komen en de ronde doen? Ze zullen allemaal ergens wel een bepaalde grond van waarheid bevatten – maar worden heel soms .. lichtjes uit verband gerukt.

Claire Boothe Luce zei ooit : “Geloof een gerucht pas als het officieel ontkend wordt.”
Ontkennen doe ik niet. Integendeel. Ik bevestig hierbij dat ik een ondoorgrondelijk man ben, moeilijk te begrijpen en te volgen in zijn hersenkronkels .. daarbij ook nog lui, lelijk, onverdraagzaam, arm, vervelend, veeleisend … kortom : een werkelijke pain in the ass to be with.

Aan al diegene die me niet geloven/geloofden .. tegen hen zeg ik .. “I told you so”.

vrijdag 4 november 2011

Paulo Coelho, Eleven Minutes

“Passion makes a person stop eating, sleeping, working, feeling at peace. A lot of people are frightened because, when it appears, it demolishes all the old things it finds in its path.
No one wants their life thrown into chaos. That is why a lot of people keep that threat under control, and are somehow capable of sustaining a house or a structure that is already rotten. They are the engineers of the superseded.
Other people think exactly the opposite: they surrender themselves without a second thought, hoping to find in passion the solutions to all their problems. They make the other person responsible for their happiness and blame them for their possible unhappiness. They are either euphoric because something marvelous has happened or depressed because something unexpected has just ruined everything.
Keeping passion at bay or surrendering blindly to it - which of these two attitudes is the least destructive? I don't know.”

tranen

Dagen aan een stuk lieten tranen sporen na op mijn wang .. mijn mooie gelaat. Wanneer ik weer het idee had eindelijk grip te krijgen op de zielspijn - was er steeds weer een stil moment - dat de tranen bleek te activeren.
Ondanks de fysische afwezigheid van dat emotievolle lichaamsvocht - bleef de pijn sluimeren in een klein hoekje van mijn wezen. In mijn ziel bleef het gemis knagen - de pijn voortbestaan. Het had echt geen zin om die tranen te drogen - zolang de oorzaak van de pijn bleef bestaan.
Nu - 04 november 2011 - is er een weg. Zie ik weer een glimlach verschijnen op mijn gelaat.
Tijd om de tranen te drogen.
D.

woensdag 2 november 2011

hoofd tegen de muur

Ik heb het spreekwoord weer alle eer aangedaan. In een relatie van meer dan een jaar ... heb ik hemel en aarde verzet om op respectvolle wijze een vrouw haar eerste stapjes aan te leren in de richting van het slavin-zijn. Ondanks twijfels in de beginfase, heb ik doorgezet en gaandeweg bleek er progressie te zitten in het geheel. Vele zaken heb ik geminimaliseerd - van mijn idee om een 24/7 uit te bouwen bleef niet veel meer over - maar uit respect en Liefde voor haar leerde ik ermee leven. Tot ik het deksel op de neus kreeg. Ik liep met het hoofd tegen de muur.

Ik zocht naar het waarom - het hoe - het wanneer - het kostte me meer dan een maand om te lossen en dat terwijl zij haar ontdekkingstocht mooi verder zette. Compromitterende foto's - zaken die voor mij heilig waren - werden openlijk geplaatst. Een paar weken moest maar genoeg zijn om te lossen, moet ze gedacht hebben. Het kostte me slapeloze nachten bij de vleet. Mensen reden (welliswaar onwetend) gewoonweg over me heen - ik voel de mespunten nog steeds in mijn rug. Toegegeven - ze hebben vast niet kunnen inschatten hoe diep de liefde bij me zat - hoe ik de positie van mijn slavin naar waarde inschatte - maar de pijn werd me dag na dag weer toegebracht.

Het laatste gevoel wat nu nog overheerst - maar ook wel weer zal wegebben - is, dat ik een deel was van een experiment. Ze had me nodig om tot dit punt te komen - het punt om alleen verder te gaan in haar ontdekkingstocht - een moment dat ze mij niet meer nodig had - mensen genoeg om zich heen had die met graagte de leegte zouden vullen in haar leven. En toch .. zal ik blijven hunkeren naar de vriendschap die ze me ooit weer zal en kan geven. Ik zie het vast allemaal wel fout ... zit het puur tussen mijn twee oren ... en is zij toch de respectvolle vrouw die ik nu even niet terug vind.

Maar goed - de tijd zal alles doen slijten. Mijn muur staat weer zeer hoog opgetrokken om me heen. Ik heb geen zin om tegen het beton te blijven smakken. Hoewel - mezelf kennende kan een simpele verliefheid die muur op 2 minuten weer neerhalen. Maar eer ik zover ben zal er toch best wel wat water doorheen de zee moeten vloeien.

Eén ding weet ik met zekerheid - de liefde voor mijn kids - is tot nu toe de enige die ik onvoorwaardelijk kan noemen. En die geef ik voor niemand op - Niemand. Zij mogen mee binnen mijn muurtje. Samen met nog een paar enkelingen die ik blind vertrouw .. die zelfs een deel liefde van me kunnen krijgen. Mensen die reeds langer in mijn hart vertoeven. En ja hoor - zij weten vast wel wie ze zijn .. en dat ze steeds welkom zijn binnen mijn safe-zone. Eéntje is er zelfs weer in geslaagd mijn dromen om te buigen van nachtmerries in iets dat lijkt op levenshoop. Hoop dat het toch nog ooit met me goed zal komen. Thanks lieverd - je hebt voor altijd een plekje in mijn hart.

The past ...

Na weken van stilte - door een migratie op een andere weblog - werd het besluit genomen om een nieuwe webstek aan te gaan waarin ik mijn gevoelens en gedachtes kan uiten.
Toegegeven - opnieuw starten is niet steeds de beste oplossing - maar men heeft me nu al veel te lang bezig gehouden. Nu de vorige weblog weer online is, wordt meteen opgemerkt dat het niet echt meer aansluit bij hoe ik me voel. Reclame werd toegevoegd - foto's staan niet meer rechtstreeks zichtbaar - aanpassingen in de layout zijn vreselijk ... neen ... ik begin opnieuw.
Wil je echt weten hoe de vorige jaren van mijn leven eruit gezien hebben, kijk dan even op www.Dryadereturns.weblog.nl.