onbekende foto reeks

Sinds de dag dat Ik leidinggevende ben, heb Ik Mezelf voorgenomen om héél sociaal om te gaan met de mensen die Ik stuur en leid. Ik verwacht heel veel van hen - maar ben van mening dat Ik ook heel  veel in hen moet investeren. En dat op alle vlakken. Het is een wisselwerking ...
En de manier waarop je met hen omgaat is hierin heel belangrijk. Hou het vooral héél menselijk ....

Zo nam Ik Me voor om hen ook te tonen hoe belangrijk ze voor Me zijn ... en één van de manieren waarop Ik dat doe ... is Me supporterend opstellen bij bijvoorbeeld persoonlijke probleemsituaties op het thuisfront. Neem nu een sterfgeval ... dan zal Ik hen tonen hoe begaan Ik ben met hun persoonlijk verdriet.

Vandaag zat Ik nog met zo'n situatie. Een crematie met dienst in het crematorium.
De sfeer is dan heel emotioneel. Tranen .. verdriet .. en Ik besef dat je dan niet meteen zit te wachten op de steun van je Baas ... maar langs de andere kant voel Je toch een zekere dankbaarheid voor je komst.
Na het condoleren werden W/we ontvangen in een soort van wachtzaal - tot de dienst zou kunnen beginnen .. en aldaar liep Ik op volgende fotoreeks.


Verstomd bleef Ik staan bij het binnenlopen van de zaal. Het greep Me meteen naar de keel .... dit moest en zou Ik zelf even fotograferen.

Misschien een niet voor de hand liggende actie om aldaar uit te voeren ... maar het was zoooo vreselijk mooi ...

Ik wil dit binnen een jaar weer kunnen opzoeken en dit bekijken met een andere blik. Hopelijk met een andere emotie die Me drijft ... maar met even veel bewondering.


Dryade