Wanneer je door omstandigheden je gevoelens en behoeftes voor een tijdje moet parkeren ... raak je geen meter meer vooruit. Oneindig lang wordt de weg .. naar optimaal geluk.
Van kiezen is geen sprake ... je moet lijdzaam ondergaan en je lot moedig aanvaarden.
Maar je moet ook blijven geloven dat een verlosser je ooit bevrijdt.
Mijn tijd is nog niet gekomen. Eerst weer rust in dat hoofd. Maar eens de weg is bewijzerd ... zal ik de tocht weer aanvatten .. tot ik ben waar IK wil zijn.
Erover schrijven is al een goed begin .. :)
BeantwoordenVerwijderenZo mooi..!
BeantwoordenVerwijderenNooit gedacht dat ik dit ook zou schrijven maar:
ik geloof alvast in De Verlosser. ;)
voorlopig oefen ook ik geduld uit
en wens U alle geluk toe die U verdient!
-meisje-
x
meisje,
VerwijderenIn Mijn geval moet Ik wachten op een verlos-ster. :)
jij ook succes. En Ik wens je veel geduld toe.
D.
Hoe graag J/je ook verder wilt
BeantwoordenVerwijderensoms is het het best om even stil te staan.
Stilstaan bij dingen die J/je hebt meegemaakt
Stilstaan om te verwerken
Stilstaan om te beseffen wat J/je wilt en wat niet
Stilstaan om een hoofdstuk te kunnen afsluiten
.. alvorens je aan een nieuw begint.
meisje
x
meisje ...
VerwijderenEn dat MOET Ik ook doen. Maar t'is moeilijk .. heel moeilijk. Het stuiter-gevoel help Me daar niet echt bij.
Ik moet Me er zelfs toe dwingen om Me niet onmiddellijk weer te gooien in een nieuw avontuur ..
Als Ik even van de wereld kon verdwijnen .. dan deed Ik het.
xx
D.