Herkenbaarheid .. erkentelijkheid.
Eerlijkheidshalve moet Ik toegeven dat Ik plezier haal uit de pijn die Ik anderen bezorg. Hoe meer Ik met pijn bezig ben - hoe meer het evolueert in de richting van Sadisme.
Ik voel het aan alle dingen waar Ik mee bezig ben. De tools die Ik koop ... de kick die Ik krijg wanneer Ik tranen in de slavin haar ogen kan waarnemen, de lichaamstaal van de slavin bij het incasseren van elke slag, het zuchten, het kreunen, het roepen ... het voelt allemaal zo héérlijk.
Maar ook de teleurstelling wanneer Ik té vroeg moet stoppen met slaan bij het bereiken van de slavin haar grens. Op dat moment besef Ik dat Ik die grens dien te respecteren .. maar diep vanbinnen zou Ik er zo graag gewoon overheen gaan om Mijn eigen voldoening te bereiken. Het is zooo frustrerend om vroegtijdig te moeten stoppen ...
Yep ... het besef neemt toe ... Ik ben Sadist.
Dryade
Geen opmerkingen:
Een reactie posten